ورشکستگی

تعریف ورشکستگی :

ورشکستگی به وضعیتی گفته می شود که در آن تاجر از تادیه دیون خود ( وجوهی که بر عهده ی اوست ) عاجز و متوقف شده است. این تعریف در ماده ۴۱۲ قانون تجارت ذکر شده است بدین شرح که :

“ورشکستگی تاجر یا شرکت تجارتی در نتیجه توقف از تادیه وجوهی که بر عهده او است حاصل می شود”

ذکر نکاتی مهم :

۱- حکم ورشکستگی جنبه عام دارد یعنی علاوه بر اینکه نسبت به طرفین دعوا موثر هست در خصوص سایر کسانی که اقامه دعوا نکرده اند نیز اثر دارد.

۲- در ورشکستگی ، اداره اموال ورشکسته توسط مدیر تصفیه صورت می گیرد. ( ورشکسته از تصرف در امور مالی خود ممنوع است).

۳- حق اقامه یا تعقیب دعوای مالی تاجر ورشکسته علیه دیگران ، با مدیر تصفیه ( اداره تصفیه ) خواهد بود و همین طور دعاوی مالی علیه تاجر باید به طرفیت مدیر تصفیه اقامه یا تعقیب شود.

۴- ورشکستگی محرومیت از بعضی از حقوق اجتماعی را در بر دارد.

شرایط ضروری جهت تحقق ورشکستگی:

۱- تاجر بودن : تاجر حقیقی شخصی است که شغل معمول خود را معاملات تجارتی مذکور در ماده ۲ قانون تجارت قرار داده و به نام و به حساب خودش معامله نماید. باید دانست که ثبت نام در دفتر ثبت تجارتی موضوع ماده ۱۶ قانون تجارت لازمه تاجر تلقی شدن شخص نیست تا این که مشمول ورشکستگی شود ، کما اینکه اگر اسم خود را ثبت هم کرده باشد ولی واقعا تاجر نباشد.مشمول ورشکستگی نخواهد شد و تنها ثبت یک اماره بر تاجر بودن است.

۲- توقف از پرداخت دیون : لازم نیست دارایی تاجر از بدهی او کمتر باشد بلکه بلکه کافی است نتواند دیون خود را از دارایی موجودش پرداخت کند تا متوقف تلقی شود.

• دین باید غیر مشروط و مسلم باشد: یعنی صحت و سقم آن مشخص باشد و ادعایی بر آن در دادگاه وجود نداشته باشد.

• می تواند دین تجاری یا مدنی باشد : تجاری بودن دیون شرط نیست لذا حکم تاجر را بدون توجه به ماهیت طلب طلبکار می توان صادر نمود.

• تنها عدم پرداخت یک دین کفایت می کند و تعدد دیون پرداخت نشده موثر در مقام نیست.